|
|
galeria foto Rogatki wojskowe |
Po wojnie wjazdu do miasta Hel strzegły dwie rogatki wojskowe:
PIERWSZA na granicy Juraty (54°40'23.7"N 18°43'45.5"E) - a po kontrolowanym przez wojsko przejeździe przez las DRUGA na granicy cywilnego terenu miata Hel. (54°37'9"N 18°48'6"E) Aby dojechać szosą do miasta Hel wszyscy pasażerowie musieli się wylegitymować dowodami osobistymi mieszkańców Helu lub specjalnymi przepustkami. Ok. 1990 r. kontrole ograniczano do samochodów z nie-polską rejestracją, a tym z polską otwierano szlabany bez kontroli. Szlabany i kontrola na rogatkach zostały ostatecznie zlikwidowane w latach 90. XX wieku Rogatka na granicy Jastarni została zburzona ok. 2016 r. Rogatka na granicy Helu została przekształcona w mieszkania komunalne. przy szosie Jurata - Hel |
galeria foto Jantarowa Checza Budynek Trzech Sztabów |
W 1929 r. Towarzystwo Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych zbudowało obszerny pensjonat zaprojektowany przez Adama Kuncewicza, który w wyniku konkursu
nazwano JANTAROWA CHECZA. (po kaszubsku: BURSZTYNOWY DOM)
Poświęcony w 1930 r. dwupiętrowy, luksusowy na owe czasy budynek przyjął latem pierwszych gości. Rozporządzał docelowo około 70 pokojami. Założono instalację elektryczną z wykorzystaniem agregatu prądotwórczego i urządzenia podgrzewające wodę. W 1931 r. wyceniono helski ośrodek z wszelkimi ruchomościami i terenem na 332 812 zł. W lutym 1933 r. Marynarka Wojenna zakazała wakacyjnego wykorzystania obiektu w okresie letnim 1933 r. 11 października 1933 roku w Gdyni podpisano wymuszony kontrakt - Marynarka Wojenna wykupiła Jantarową Checz za kwotę 217 tys. zł, plus 5 tys.zł "odszkodowania" za stracony sezon letni 1933 r. Na początku 1934 r. do budynku wprowadził się oddział wartowniczy (86 osób) 1 Morskiego Dywizjonu Przeciwlotniczego. W październiku 1936 roku w dawnej Jantarowej Checzy ulokowano Szkołę Podoficerską Artylerii Przeciwlotniczej. A tuż naprzeciw budowano już Port Wojenny. Po wojnie, ta budowla - jako siedziba 9 Flotylli Okrętów zyskała nową nazwę: *** BUDYNEK TRZECH SZTABÓW *** - parter sztab łączności - I piętro - sztab ścigaczy - II piętro sztab trałowców Obecnie (2019 r.) mieści się tam powstały na bazie Komendy Portu Wojennego w Helu - Punkt Bazowania Hel. ul. gen. Władysława Sikorskiego 20 (54°36'52"N 18°47'25"E) |
galeria foto Przedwojenne koszary |
Budynek koszarowy zbudowany w porcie wojennym ok. 1936 r..
Dlaczego wybrałem akurat ten budynek koszarowy, przecież w Helu było ich wiele? --- Dlatego, bo ten budynek był zbudowany z cegły silikatowej typowej dla helskich budowli tamtych czasów i dotrwał do czasów współczesnych niemal w oryginalnej formie. Po wojnie - budynek koszarowy nie istniejących już kompanii: transportowej i funkcyjnej Komendy Portu Wojennego Hel. Częściowo użytkowany jeszcze w 2008 r. Obecnie opuszczony i zdewastowany - ale cały. Wiosną 2020 w byłym Porcie Wojennym rozpoczeto wielkie wyburzenia budynków gospodarczych. Koszary jak na razie (maj 2020) stoją. ul. gen. Władysława Sikorskiego (54°36'46.5"N 18°47'38.5"E) |
galeria foto "KRZYSIA" |
Wstępne starania o osiedlanie się polskich rybaków w zamieszkałej w 100% przez Niemców miejscowości Hel rozpoczęły się 1921 r.
Hel, jako miejscowość położona na końcu półwyspu był dla polskich rybaków najwygodniejszym miejscem do wychodzenia na połowy na pełne morze. Gdy w zimie Małe Morze (zatoka) zamarzało - Hel stawał się jedynym miejscem do wychodzenia na połowy. Staraniem starosty z Pucka zbudowano w Helu w 1925 roku dwa budynki, jako tymczasowe schronienie dla rybaków. Większy z tych budynków zawierający 16 pokojów i 7 kuchni nazwano "Krzysia". Latem pomieszczenia były dostępne do wynajęcia dla wszystkich chętnych, w zimie wyłącznie dla rybaków. "Krzysia" była pierwszym budynkiem w rejonie w którym umiejscowiono późniejszą "Kolonię rybacką". Starania o osiedlenie polskich rybaków w Helu dały efekt dopiero w 1928 r. gdy rozpoczęto budowę Kolonii Rybackiej. Dawna "Krzysia" istnieje do dziś jako budynek wielorodzinny, niedaleko wjazdu do portu wojennego - choć nie nosi już historycznej nazwy. ul. gen. Władysława Sikorskiego 15 (54°36'34.5"N 18°47'54.0"E) |
galeria foto Dworzec PKP |
Linię kolejową z Władysławowa (wtedy: Wielka Wieś) do Helu zbudowano w latach 1920-21.
Decyzję o jej budowie podjęto ze wzgledów strategicznych - od 1919 r. trwała wojna z bolszewikami, port w Gdyni
jeszcze nie istniał (pierwszy statek oceaniczny SS KENTUCKY przyjęto tam dopiero 13 sierpnia 1923 roku) i jednynie port w Helu dawał nadzieję
na przeładunki dostaw wojskowych.
Historia potoczyła się jednak inaczej, dostawy - choć z wielkimi kłopotami - przesyłano przez Gdańsk, a po pokonaniu Rosjan i zawieszeniu broni 18 października 1920 r. linia kolejowa do Helu straciła znaczenie i oddano ją do użytku cywilnego. Drewniano-szachulcowy budynek dworca przetrwał II wojnę światową i przetrwał, nieco rozbudowany do dziś. ul. Dworcowa 1 (54°36'39.5"N 18°48'4"E) |
galeria foto Klub Garnizonowy Kasyno |
Klub garnizonowy i kasyno oficerskie - zbudowane przez Gdyńska Przemysłówkę - tzn. Gdyńskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego - GPBP GDYNIA, ul.Śląska 53. (zlecenie wybudowania dla Marynarki Wojennej KLUBU GARNIZONOWEGO przemiennego pózniej na KASYNO WOJSKOWE 605) Na ten piękny obiekt złożyły się między innymi : Restauracja składająca się z dwóch sal, sali konsumpcyjnej i balowej - bardzo wysokiej,ozdobionej ogromnym freskiem z parkietem dla 150 osób. oraz: kawiarnia dla 80 osób, na antresoli z widokiem na parkiet. Działała tu wspaniała stołówka - pardon! - restauracja! a w niej niezwykle profesjonalna obsługa kelnerska. A jakie bale sylwestrowe tam były... Salę zdobiło ogromne malowidło ścienne, na piętrze była kawiarenka, a z drugiej strony znajdowała się w budynku Sala Tradycji i biblioteka. W latach 1965-66 dancingi były tylko dla kadry i osób im towarzyszących. Służba przy wejściu pilnowała, aby nie wszedł nikt niepowołany. Niektórzy Helanie wchodzili po piorunochronie na taras i jak były wolne miejsca to załatwiali z kmdr Sokołowskim (kierownikiem kasyna) zgodę na wejście. Jak relacjonował jeden ze służących wtedy w Wojskach Obrony Powietrznej Kraju w Helu żołnierzy, w styczniu 1971 r. do Helu przyjechała autokarem i kilkoma samochodami osobowymi ekipa rządowa z Edwardem Gierkiem na czele - tuz po jego słynnym apelu w Gdańsku: "No, więc jak – pomożecie?". Przybyli goście zjedli obiad w kasynie, podejmowani przez miejscowe dowództwo. W 1973 roku, gdy odbywał się remont kasyna - kadra sztabu 9 Flotylli stołowała się w messie ORP WICHER II (jego wrak jest jeszcze widoczny na zach. od Portu Wojennego) W późniejszych latach osobiście byłem tam na dwu Sylwestrach - wspaniale zorganizowanych, dobre jedzenie, rewelacyjna obsługa, zespół muzyczny - tańczyliśmy do rana! Eksponaty z Sali Tradycji przejęło Muzeum Marynarki Wojennej - mimo iż oferowaliśmy (tzn. MOW) salę i przeniesienie całości ekspozycji do Muzeum Obrony Wybrzeża... W jednej z sal Klubu Garnizonowego odbyła się 29 czerwca 2010 r. smutna uroczystośc likwidacji garnizonu w Helu. Budynek przez pewien czas był jeszcze siedzibą Klubu Punktu Bazowania Hel - potem wojsko wycofało sie z niego całkowicie. Około 2010 r. sprzedany w ręce prywatnego nabywcy - w połowie marca 2020 rozpoczeto wyburzanie budynku. Ostatnim juz akcentem historii Kasyna był pozar jego ruin 11 kwietnia 2020 który gasiły Ochotnicza Straż Pożarna w Helu i Wojskowa Straz Pożarna. ul. kmdr. Przybyszewskiego 8 (54°36'29"N 18°48'17"E) |
galeria foto Kino WICHER |
Kinoteatr Wicher - kiedyś najbardziej reprezentacyjny budynek Helu. Jedno z większych kin na Pomorzu w okresie PRL-u. Nazwę "WICHER" wybrano w konkursie, jego zwycięzca, Andrzej Dorosz dostał w nagrode parę skórzanych rękawiczek. "Wybudowany na początku lat 60-tych przez Gdyńskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego - GPBP GDYNIA, ul.Śląska 53.Tu odbywały się koncerty Zespołu Artystycznego Marynarki Wojennej....Ale także występy artystów W.P. i zespołów zagranicznych...N.R.D. i byłych państw Z.S.R.R..... To było nie tylko kino, to był kino-teatr, centrum kulturalne Helu. Tam występowali najwspanialsi artyści, zespoły i piosenkarze. Tutaj śpiewało Mazowsze, Niebiesko-Czarni i Niemen, a także węgierski zespół Omega i wiele innych. Masa historii związana jest z tym miejscem, ile tam się przewinęło ludzi, poranki, seanse wieczorne, koncerty, imprezy szkolne, pogrzeby, inauguracje, próby i występy helskiego zespołu Bursztynek, kółko modelarskie itp. Był to obiekt jak na lata 60 -te największy i nowoczesny na Wybrzeżu. Z relacji żołnierza z helskiego WOPK: Wiosna 1970 r. W holu kina Wicher stał telewizor czarno-biały 21". Mecz AS Roma z Górnikiem Zabrze oglądaliśmy tam w ponad 50 osób. Kino więc spełniało wiele funkcji. Kinoteatr miał obszerny holl wejściowy z dwona parami schodów prowadzących do sali widowiskowej i na okalającą holl szeroką galerię. Holl był ozdobiony ogromnym freskiem - "Śpiew syren". Holl miał rozmiary 29 m szerokości i 13,5 m głębokości. Ogromna, nachylona sala widowiskowa miała 17 rzędów foteli i rozmiary ok. 25x21 m. Obiekt miał trzy klatki schodowe: 1. przy scenie - do pomieszczeń dyrekcji, garderób itp., 2. z boku budynku, dla obsługi kina - prowdząca do rozdzielni elektrycznej i wyżej do kabiny kinooperatora, 3. oraz podwójna klatka schodowa dla widzów, z holu wejściowego do sali kinowej. Ogromna, świetnie wyposażona technicznie scena miała możliwośc wjazdu samochodu od zaplecza kina. Scena miała rozmiary ok. 12,6 szerokości x 12 m głębokości plus proscenium 1,7 m, pod którym znajdował się kanał dla orkiestry przykrywany w razie potrzeby deskam. Nad podwieszanym stropem sali kinowej znajdowało sie zawieszone na stalowej konstrukcji przejście techniczne, umożliwiające przejście ze sceny do kabiny operatora. Ostani seans odbył sie podobno w 2005 roku (????) Przed kilku laty obiekt sprzedany w ręce prywatnego nabywcy. 9 XI 2020 rozpoczęto burzenie budynku... ul. kmdr. Przybyszewskiego 10 (54°36'31"N 18°48'20"E) |
galeria foto Kaplica katolicka |
Staraniem księdza Pawła Stefańskiego z Jastarni(pozostawił świetnie napisane pamiętniki) zgromadzono w 1924 r. fundusze na budowę pierwszej kaplicy
katolickiej w Helu.
Dyrekcja Lasów Państwowych wydzierżawiła na ten cel działkę obok leśniczówki na 99 lat (do 2023 r.) Kaplicę w stylu zakopańskim zaprojektował inż. Kozłowski z Warszawy. W listopadzie 1924 r. kaplica została poświęcona. W 1928 r. dobudowano bezstylową nawę, która pozwoliła na pomieszczenie 100 wiernych. Obecnie to kaplica przedpogrzebowa - stojąca obok kościoła. ul. Żeromskiego 1 (54°36'28.5"N 18°48'11.5"E) |
galeria foto Kościół katolicki |
Budowę kościoła katolickiego rozpoczęto w październiku 1932 r. Aby przygotować plac budowy ścięto rosnącą tam sekwoję - osobliwość przyrodniczą.
(Obecnie, zasadzoną kilka lat temu sekwoję mozna podziwiać w ogródku Muzeum Helu.) W czerwcu 1933 r. konsekrowano nowozbudowany, według projektu inż. arch. Stefana Cybichowskiego. kościół katolicki w Helu pod wezwaniem Bożego Ciała. Po usunięciu licznych usterek budowlanych, dokonano ostatecznego odbioru technicznego budynku kościoła w czerwcu 1934 r., w październiku 1934 r. kościół poświęcił bp Stanisław Okoniewski. Po drugiej wojnie światowej bp Kazimierz Kowalski powierzył parafię helską Franciszkanom. Klasztorem Franciszkanów i siedzibą parafii jest dawna plebania ewangelicka przy ul. Wiejskiej 46 28.12.1989 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków. pomiędzy ul. Żeromskiego i ul. Steyera (54°36'27"N 18°48'12"E) |
galeria foto Stara leśniczówka |
Prawo do wolnego używania helskiego lasu zostało nadane mieszkańcom naszego miasta jeszcze przez zakon krzyżacki w przywileju z roku 1378 r.
Pierwotnie dozór nad przestrzeganiem tego prawa sprawował pastor, potem złożono go na ręce administratorów z Gdańska, a od roku 1817 na urzędujących w Helu leśników. Pierwszy leśniczy helski - nazwiskiem Hecker, powołany przez magistrat gdański, zamieszkał w 1817 roku w Helu w zakupionym przez magistrat starym domu rybackim, w którym zorganizowano pierwszą leśniczówkę. Wykupiony wówczas na potrzeby leśniczego teren, przez lata pozostawał w zarządzie administracji leśnej. Dom został sprzedany prywatnemu właścicielowi i od kilku lat czeka na jego decyzję - co dalej. ul.Żeromskiego 3, za kościołem. (54°36'25.5"N 18°48'14.5"E) |
galeria foto Poczta |
W roku 1909 mistrzowi murarskiemu z Neuenburga w Bawarii zlecono wybudowanie nowej poczty w Helu.
Dyrekcja Zakładu Karnego w Gniewie wynajęła 10 więźniów do prac przy wykopach pod fundamenty, transporcie materiałów budowlanych
z portu na plac budowy oraz przy pracach budowlanych.Ten zbudowany w czasach pruskich budynek POCZTY, przebudowano w późniejszym okresie.
ul. Wiejska 55 (54°36'16.7"N 18°48'11.5"E) |
galeria foto Kościół ewangelicki |
Jest to najstarszy i najbardziej charakterystyczny budynek w Helu. Pierwsza wzmianka o tym kościele pochodzi z 1417 roku, kiedy pełnił on funkcję katolickiego kościoła parafialnego w Nowym Helu. W 1525 roku został przekształcony w świątynię protestancką pod wezwaniem św. Piotra i Pawła. W 1861 roku sztormy podmyły część frontową budynku, która wraz ze starą barokową wieżą osunęła się do morza. W 1864 r rozebrano pozostałości starej wieży i postawiono nową. W 1918 roku usunięto z niej iglicę, a w 1920 przeprowadzono remont kościoła, w czasie którego starą wieżę całkowicie usunięto. Nową - drewnianą, o innym kształcie - posadowiono nad wejściem. Tę wieżę częściowo rozebrano w czasie obrony Helu w 1939 r. a belki wykorzystano do wzmacniania budowanych przez żółnierzy schronów. W czasie obrony Helu budynek pełnił funkcję magazynu żywności dla wojska. Po wojnie ewangelików w Helu nie było i budynek przejęło państwo zgodnie z decyzją tzw. "Komisji regulacyjnej" składającej sie z przedstawicieli Kościoła protestanckiego i rządu. W 1959 roku budynek odrestaurowano. Przedwojenną plebanię ewangelicką (54°36'20"N 18°48'7.5"E) przekształcono w klasztor Franciszkanów i plebanię katolicką. W 1972 roku budynek kościoła przekazano Centralnemu Muzeum Morskiemu w Gdańsku (od 10 grudnia 2013 r. - Narodowe Muzeum Morskie), które utworzyło tam swój oddział - Muzeum Rybołówstwa. W 2010 r. Kościół ewangelicko-augsburski próbował podjąć działania dla odzyskania światyni. ul. Bulwar Nadmorski 2 (54°36'18.5"N 18°48'7.5"E) |
galeria foto Dom Rybaka |
Dom Rybaka - zwany popularnie "Rybak"
zbudowany w latach 50-tych XX w. jako tymczasowy hotel dla rybaków i ich rodzin - stał sie z czasem stałym, zwykłym domem mieszkalnym. Była w nim także biblioteka, oraz stołówka w parterowym pawilonie. * Ten budynek został wybudowany przez GDYŃSKĄ PRZEMYSŁÓWKĘ na zlecenie Przedsiębiorstwa Połowów i Usług Rybackich "KOGA". * Budowę rozpoczęto tuż po oddaniu do eksploatacji kinotatru "Wicher" i Klubu Garnizonu w Helu. * Budynek DOMU RYBAKA miał pełnić funkcje obiektu kulturalno-oświatowego dla rybaków i miasta Hel, a także hotelu pracowniczego i OHP. * Działalność OHP jak się później okazało dotyczyła hufca żeńskiego, jednego z niewielu w Polsce. * Obiekt Domu Rybaka został przekazany inwestorowi w 1965. (Andrzej Data) Zarządzany przez wspólnotę boryka sie stale z brakiem funduszy na remont. ul. Żeromskiego 14 (54°36'17"N 18°48'21"E) |
galeria foto Dom Polski |
W czasach pruskich dom należał do rodziny Kamrath. W Helu była znana gospoda prowadzona przez Charlottę Kamrath, wymieniona jeszcze w przewodniku Orłowicza z 1924 r.
Od 1921 r. w tym budynku działał sklep kolonialny i pierwsza w Helu polska restauracja, a dom nosił dumny szyld "Dom polski" - choć był aż do czasów powojennych własnością czysto niemieckiej rodziny Kamrath. Po wojnie na parterze budynku mieściło sie kolejno kilka sklepów i baro-restaauracji. W istniejącym do dziś pawilonie położonym w głębi za domem działała po wojnie piwiarnia Charlotta - od imienia Charlotty Kamrath. W marcu 2001 r. zmarł mieszkający tam do ostatka helski Niemiec - Max Kamrath a dom przeszedł w ręce dalekich krewnych. Obecnie budynek straszy wlokącym się, zaniedbanym remontem i szpetnymi blachami osłaniającymi od lat przyziemie nowego, ładnie zaprojektowanego budynku. ul. Wiejska 81 (54°36'13.2"N 18°48'14"E) |
galeria foto Dom Hallmanna |
Wraz otwarciem kąpieliska morskiego w czerwcu 1896 roku rozpoczęto przebudowę ul. Wiejskiej wznosząc nowe murowane budynki hoteli i pensjonatów.
Już w 1910 roku działał w tym domu pensjonat i restauracja oraz kawiarnia helskiego wędzarza Karla Hallmana. Od lat 50-tych w budynku działała restauracja i piwiarnia "Kaszubska", miejsce żywe we wspomnieniach mieszkańców Helu. Następnie budynek gościł wiele lat "Tawernę u Maćka". Późniejsze przeznaczenie lokalu zmienia się niemal co rok. ul. Wiejska 82 (54°36'13"N 18°48'12"E) |
galeria foto Willa MARYLA |
W drugiej linii ul. Wiejskiej zbudowano w okresie międzywojennym nowoczesny pensjonat MARYLA.
(Na pocztówce przybito pieczątkę pensjonatu Quo vadis, który znajdował się za Rivierą, w stronę Cypla) Po roku 1936 został on zajęty przez wojsko - stacjonował tam aż do wojny oddział Żandarmerii Wojskowej. Jeden z żandarmów - Antoni Seroka napisał świetnie ocenianą książkę "32 dni obrony Helu". Po zakończeniu wojny, do 1957 r. siedziba tzw. Informacji Wojskowej (czyli bezpieki w wojsku - rozwiązanej 10 stycznia 1957 r.) Obecnie jest to dom mieszkalny otoczony powstałymi od wojny nowszymi budowlami. ul. Wiejska 79 (54°36'14"N 18°48'17"E) |
galeria foto Budynek Nadleśnictwa |
Zbudowany przez wojną budynek Nadleśnictwa odegrał ważną rolę w obronie Helu, gdyż w jego piwnicach znajdował się schron.
Zainteresowanych odsyłam do książki Antoniego Seroki - 32 dni obrony Helu. ul. Wiejska 71 (54°36'13.8"N 18°48'14"E) |
galeria foto Hotel RIVIERA |
Budynek zaprojektowany w manierze modernizmu - maksymalnej prostoty i pozbawienia choćby cienia jakiejkolwiek stylizacji zbudował architekt-budowniczy Wojciech Liebert z Pucka
dla rodziny Mazurkiewiczów z Bydgoszczy. Liebert był także autorem kościoła w Mrzezinie p.w. Św. Aniołów Stróżów, konsekrowanego w 1933 r..
Rivierę zbudowano w 1929 r. jako jeden z największych hoteli w Helu. Od strony zatoki miała przez wiele lat piękną, drewnianą werandę, do stóp której dochodziła własna piaszczysta plaża - bo port rybacki był wtedy o wiele mniejszy i do Riviery nie sięgał. Dziś Riviera jest oddzielona od wód portu rybackiego betonowym nabrzeżem i magazynem skrzynek na ryby. Nie przyciągająca wzroku architektura budynku spowodowała, że ilość zachowanych fotografii jest bardzo niewielka. Werandę od strony portu w latach 80-tych rozebrano. Po wojnie budynek przechodził przez ręce kolejnych właścicieli, aż w końcu znana rodzina Helan kupiła go od Hydrobudowy. ul. Wiejska 130 (54°36'05.9"N 18°48'17.0"E) |
GALERIA HELSKICH DOMÓW zapisanych w historii
do strony głównej